Symboliczne znaczenie renifera wykracza daleko poza Święta Bożego Narodzenia, chociaż szczególnie o tej porze roku, zwierzę to kojarzy nam się z saniami Mikołaja i ozdobami świątecznymi. Jako totemiczne zwierzę, renifer reprezentuje bezpieczne wędrówki, siłę i wytrzymałość. Kiedy zjawia się w naszym życiu, uczula nas na komunikację i pomaga w duchowej transformacji.

Renifer jest półudomowionym stworzeniem. W niektórych częściach świata jest to zwierzę domowe, pomagające człowiekowi w wielu pracach gospodarczych i przenoszące ciężary. Dziko żyjącego renifera znajdziemy chociażby w Ameryce Północnej. Ssak ten pochodzi z rodziny jeleni. Renifer, niekiedy nazywany jest karibu. Renifer w rzeczywistości jest rogatym stworzeniem, gdzie zarówno męski osobnik, jak i żeński, posiada obfite poroże. Zwierzę to żyje w bardzo trudnych warunkach. Dzięki Matce Naturze doskonale przystosowało się do chłodnych klimatów i skalistych terenów. Nos renifera został zaprojektowany tak, aby umożliwiać życie na mroźnej północy. Swoim kształtem i rozmiarem ogrzewa zimne powietrze zanim dotrze ono do płuc. Dzięki temu, temperatura ciała stworzenia nie spada. Ponadto włos na ciele jest miękki i pusty, całe futro posiada dwie warstwy, w ten sposób renifer zapewnia sobie dodatkową ochronę termiczną. Na uwagę zasługują również kopyta ssaka, które zmieniają swoją grubość i kształt zależnie od pory roku. Latem kopyta renifera rozszerzają się i stają się miękkie, podobne do gąbki. Struktura ta pozwala utrzymać się zwierzęciu na delikatnej, rozmrożonej i przesiąkniętą wodą ziemi. Zimowe warunki jakie panują w naturalnym środowisku reniferów, wymagają już innego stylu podbicia kopyt. W tym sezonie twardnieją i kurczą się. Dzięki powstałej przerwie na środku kopyta, renifer może pozostać na śniegu i rozkopywać zamarzniętą ziemię w poszukiwaniu jedzenia. Renifer jest również jedynym ssakiem, który widzi światło ultrafioletowe. Ta podwyższona wrażliwość pozwala mu lepiej widzieć w świetle arktycznego klimatu.