A gdyby tak… uciec do lasu z dzikim wilkiem?

Każdy człowiek ma jedno lub kilka Zwierząt Mocy w ziemskim życiu. Nie należy mylić tego z totemem, który jest fizycznie obecny przy nas. Zwierzę Mocy jest obecne duchowo, opiekuje się nami i pomaga nam, może do nas przyjść na stałe lub na jakiś czas.

Wilk jest praprzodkiem psa, postrzeganego w naszej, europejskiej kulturze za najlepszego przyjaciela człowieka. Symbolika wilka jest bardzo rozbudowana, a w symbolach bardzo cenne jest to, że rozpatrujemy je z perspektywy duchowej, a nie intelektualnej.

Wilk w kulturze

W czasach antycznych wilk to święte zwierzę, będące esencją tego, co dzikie, symbolizuje walkę i wojnę. W kulturach szamańskich uważano, że ludzie i zwierzęta są ze sobą spokrewnieni. Wilk jest odkrywcą, przemierza nieustraszenie nowe szlaki. Wiąże się na całe życie w parę z jednym wilkiem, cechuje go lojalność. Paradoksalnie, przejawia zarówno silne skłonności rodzinne, jak i indywidualistyczne. Postać wilka jest głęboko zakorzeniona w naszej kulturze, długo można by wymieniać przysłowia z wilkiem w różnych językach, czy ślady wilka w sztuce. Do najsłynniejszych można zaliczyć wilczy bilet, nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka, człowiek człowiekowi wilkiem, ciągnie wilka do lasu. Wilk widnieje w herbach wielu miejscowości europejskich, znane jest też nazwisko Wilk, a w niektórych językach jest imieniem bądź jego częścią, jak np. w imieniu Wolfgang. Był ulubionym zwierzęciem Apolla i Marsa, Romulus i Remus w starożytnym Rzymie zostali wykarmieni przez wilczycę. Istnieje też negatywny obraz wilka, wg słynnej bajki, w której jak większość polskich dzieci wie, zjadł babcię Czerwonego Kapturka.