Szałwia pustynna pochodzi z południowego-zachodu Stanów Zjednoczonych. Jest to roślina obdarzona wyjątkowym, mistycznym aromatem, którym hojnie dzieli się podczas palenia. Od wieków stosowana była przez Indian przy różnego rodzaju ceremoniach, np. w szałasach potów oraz do odganiania złych mocy. Rdzenni Amerykanie używali jej też jako środka na kaszel, przeziębienia i dodawali do kąpieli leczniczych. Dym z liści szałwii służy do odkażania domów oraz oczyszczania powietrza. Uwalnia od złych mocy, negatywnych uczuć i emocji, niekorzystnych wpływów z zewnątrz, do tego ma działanie bakteriobójcze. Szałwię pustynną wykorzystuje się też do rytuałów magicznych, mających zapewnić dostatek.

Szałwia pustynna

Szałwia pustynna rośnie na suchych zachodnich pustyniach, na wysokości od 900 do 3000 metrów nad poziomem morza. Preferuje suche tereny, wyżyny lub obszary skaliste. Często rośnie w siedliskach, takich jak zimne, ośnieżone szczyty Środkowego i Południowego Utah wśród drzew Pinyon lub Juniper. Roślina ta jest niezwykle sprężysta i może rosnąć przy niewielkiej ilości wody w warunkach piaszczystych, przy temperaturach przekraczających 43 stopnie, a w trakcie zim i głębokiego śniegu do temperatury -28 stopni Celsjusza.

Krzew szałwii pustynnej sięga 0,5-1 metra. Gruby strzyżony pniak podtrzymuje gałęzie boczne, które pną się w górę. Młodsze, bardziej delikatne łodygi są gładkie i zielono-srebrne, ale gdy roślina rośnie i dojrzewa, łodygi stają się twardsze i szarobrązowe, a kora zaczyna obrastać w paski. Liście są zielone i podłużne, rosną w górę. Dojrzała szałwia jest dość ostra i aromatyczna. W czasie kwitnienia można wyczuć zapach szałwii na wiele kilometrów.